dinsdag 15 november 2016

Filmpje nr. 24: 'Gekakel op de Pinakel'

Non-verbale gezichtsacrobatiek, nee dat kennen vogels niet. zij zetten hun hele lichaam in en gecombineerd met allerhande gepiep en gekraak, levert dat genoeg mogelijkheden op.
Voor ons ook makkelijk te volgen, want herkennen we in het roepen van het vrouwtje in het eerste deel niet het overbekende 'sliep-uit', als het mannetje een parkiet mist?
Dat hij verhaal haalt is dan ook niet zo gek.
Het klokgelui in het tweede deel gooit dan toch enig roet in het eten, maakt een verantwoorde beschrijving, vertaling eigenlijk niet mogelijk.

 


Twee gebeurtenissen, kort na elkaar met vergelijkbaar gedrag.

13 september, begin van de avond

Parkieten, op weg naar de slaapplaats aan de Hofvijver, een drukte van belang. Normaal zie je er hier niet zo veel, ze zijn ook niet gek, het zal wel iets met de warmte te maken hebben.
Het mannetje gaat er op af, mist - muzikaal begeleid door het vrouwtje - en vliegt terug, nu naar het vrouwtje. Er volgt een gesprek, waarna het mannetje - mogelijk na nog een mislukte jachtpoging- om de toren heen draait en een plek kiest uit het zicht van het vrouwtje.
Dan is het verder wachten tot de avondwinkel haar deuren opent.


daar komen de parkieten


18 september, eind van de middag

Ze zitten samen op een pinakel aan de straatkant, zij boven. Niks aan de hand.
Komt er een groepje kauwtjes aanzetten, dus dat wordt ingrijpen: vrouwtje.
Dan vliegt ze naar het mannetje: een gesprek.
Hij gaat er uiteindelijk vandoor, kiest ook nu weer een plek uit het zicht van het vrouwtje en zet daarmee een punt achter de conversatie.
Het opvliegen met hangende pootjes is overigens een vast kenmerk van deze vogel.



plaatje uit de intro


En waarom de vogel zich verstopt, want daar lijkt het toch op, dat kan alleen Joost weten (vooralsnog).



Halsbandparkiet